سنت های ازدواج شهرستان شهریار * ازدواج یکی مقدس ترین سنت های می باشد که از دیرباز در آداب و رسوم مردم ایران جایگاه ویژه ای داشته است که بعضی از آنها هنوز پابرجاست وادامه دارد. مراحل سنت ازدواج خواستگاری و بله برون : پس از اعلام آمادگی و پذیرش خانواده عروس ، زمانی برای […]
سنت های ازدواج شهرستان شهریار
پس از اعلام آمادگی و پذیرش خانواده عروس ، زمانی برای بله برون اعلام می شد .
خانواده داماد به اتفاق بزرگ تر ها و ریش سفید های فامیل با در دست داشتن دو کله قند تزیین شده
به خانه عروس می رفتند و دو کله قند را در بقچه کوچکی که جهت این مراسم گسترده شده بود قرار می دادند .
همچنین در این مراسم خانواده داماد یک انگشتر یا یک قواره پارچه برای عروس برده… و به اصطلاح ، عروس را نشان می کنند .
میزان مهریه متناسب با شرایط اقتصادی خانواده داماد مشخص می شد و در گذشته
از چند صد تومان تا چند هزار تومان بود و بعد ها پول جای خود را به سکه بهار آزادی داد و
در صورت استطاعت مالی خانواده داماد زمین یا چند سفر حجی هم برآن اضافه می شد .
در روز عقد کنان، خانواده داماد چند خنچه عقد را که به شکل زیبایی تزیین شده
و شامل کیف ، کفش ، جوراب و چند قواره پارچه ، مسوه و شیرینی و نقل وشاخ نبات و
یک جام آینه و یک جلد قران و دو عدد شمعدان به خانه عروس می فرستادند و با دعوت عاقد خطبه عقد جاری میشد .
معمولا در هنگام جاری شدن خطبه عقد ، هنگامی که عاقد اعلام میکند که آیا وکیل است که خطبه را جاری کند برای بار اول اطرافیان عروس می گویند :
عروس رفته گل بچینه و برای بار دوم می گویند
عروس رفته گلاب بیاره و برای بار سوم عروس مادر داماد با دادن هدیه ای شامل پول یا طلا که به آن زیر لفظی گفته می شود عروس را ترغیب به گفتن بله میکند .
و بعد عروس با کسب اجازه از پدر و مادر و بقیه بزرگان بله را می گوید .
پارچه ای به شکل مربع یا مستطیل ،از جنس ترمه و یا مخمل که
در مراسم عقد کنان مورد استفاده قرار می گرفت و به آن بقچه عقد نیز گفته می شد.
این سفره به صورت زیر اندازی تزیینی برای قرار دادن آیینه و شمعدان ها و ظرف ها و نقل و نبات ها می باشد .
مراسم حنابندان معمولا یک شب مانده به عروسی برگزار می شد .
در آن شب خانواده داماد مقدار زیادی حنا را در خنچه ی حنابندان قرار داده برای عروس می فرستند .
زنان دعوت شده و حاضر در مراسم ، پس از پایکوبی و دست زدن و شادمانی کف دست و پا و موهای عروس را حنا می گذاشتند .
عروسی شب هنگام عده ای از خانواده داماد برای بردن عروس به خانه آنها مراجعه و با تشریفات واحترام خاصی عروس را سوار بر
اسبی که قبلا تزیینش کرده بودند سوار کرده و برای شگون عروسی
و پسر زابودن عروس ، پسری شش هفت ساله هم با او همراه می کردند ،
رسم بود که قبل از رفتن عروس به خانه داماد ، پدر عروسی شالی حامل تکه ای نان به یمن خوشبختی وبرکت به کمر عروس می بست .
پیشاپیش عروس ، کسی اسفند و کندر دود می کرد و کسی
هم دردست حرکت می کرد و هر چند وقت یکبار ، آینه را جلوی دورت عروس می گرفت تا عروس خودش را در آن ببیند .
هنگام بردن عروس از خانه پدرش رسم بود که از خانه پدر عروس ، یواشکی چیزی برداشته
آن را به خانه داماد می بردند . قبل از رسیدن عروس به خانه داماد ، او را در نزدیکی خانه از اسب پیاده می کردند ،
و سینی مسی بزرگی زیر پای او می گذاشتند تا از روی آنها عبور کرده و به
منزل داماد برود ودر هنگام رسیدن به منزل داماد ، فرش بزرگی هم زیر پایش پهن می کردند واین به مفهوم خوش آمد گویی به عروس بود
و در این هنگام پدر و مادر داماد به اندازه وسع خانواده , هدایایی را به عروس میدانند
که برای انداز نامیده می شد از هدایا معمولا شامل گاو ، گوسفند , طلا , لباس و … می شد .
Visits: 123